U normalnim uslovima frekvenca srčanog rada je od 60-100/min, najčešće oko 75/min. Za nastanak aritmije ili nepravilnog srčanog rada odgovorna su dva osnovna elektrofiziološka mehanizma i to poremećaj u stvaranju električne draži i poremećaj u njenom sprovođenju ili su oba ova mehanizma istovremeno prisutna.
Uzroci koji dovode do nastanka nepravilnog srčanog ritma mogu da se podele na one koji potiču od samog srca: akutni srčani udar (infarkt miokarda), zapaljenje srčanog mišića (miokarditis), slabost srčanog mišića, urođene i stečene srčane mane; i na one koje ne potiču od srca: poremećaj serumskih elektrolita (natrijum, kalijum, magnezijum), posle operacija, poremećaj rada štitaste žlezde, bolesti pluća, razni medikamenti, stres, infekcije, upotreba alkohola, kofeina i opijata...
Srčane aritmije se mogu različito ispoljiti, mogu biti asimptomatske ili simptomatske. Najčešći simptom srčanih aritmija je osećaj nepravilnog srčanog rada ili palpitacija, ali to nije specifična karakteristika određene bolesti srca niti obavezno ukazuje na težinu moguće srčane bolesti.
Palpitacije su nekad izraženije kod medicinski neznačajnih aritmija dok neke potencijalno ugrožavajuće aritmije mogu da se manifestuju kao omaglice, a kod nekih osoba i gubicima svesti.
Aritmije se mogu ispoljiti kao poremećaj ritma i poremećaj sprovođenja. Sinusna tahikardija označava ritam frekvence više od 100/min i najčešće je posledica fizičkog naprezanja ili psihičkog uznemirenja. Ukoliko je sinusna tahikardija posledica anemije, povišene telesne temperature, hipertireoze ili hipovolemije neophodno je lečenje osnovne bolesti. Sinusna bradikardija, srčana frekvenca manja od 60/min je česta kod zdravih, fizički aktivnih, utreniranih osoba, ali se može registrovati i kod bolesnika sa srčanim oboljenjem.
Sve aritmije po mestu nastanka mogu da se podele na pretkomorske i komorske. Pretkomorske ekstrasistole su uglavnom benigne, često se javljaju i kod zdravih ljudi, ali mogu biti pokretač pretkomorskih tahikardija, pre svega atrijalne fibrilacije, odnosno apsolutne aritmije srca, koja je česta u starijoj populaciji, kao i kod bolesnika sa srčanom manom i kod bolesnika sa pojačanom funkcijom štitaste žlezde. Komorske ekstrasistole se mogu javiti kod zdravih ljudi, ali i kod bolesnika sa koronarnom bolešću srca, slabošću srčanog mišića, hipertenzijom, sniženim kalijumom i kao posledica neželjenih efekata nekih lekova.
Potencijalno po život opasne aritmije su komorske aritmije: komorska tahikardija i i ventrikularna fibrilacija. Najčešće se javljaju u koronarnoj bolesti - akutnom infarktu miokarda i nestabilnoj angini pektoris.
Osnova u postavljanju dijagnoze aritmija je detaljno uzimanje podataka o simptomima, ukupni fizikalni pregled sa merenjem krvnog pritiska i EKG, kao i laboratorijske analize. Često je neophodno pregled dopuniti ehokardiografskim ispitivanjem; Holter EKG monitoringom koji beleži srčani tokom 24 sata; testom fizičkim opterećenjem-ergometrijom ili savremenijim oblikom ergospirometrijom. Neki bolesnici zahtevaju invazivni dijagnostički pristup, odnosno elektrofiziološko ispitivanje plasiranjem katetera u srce.
U lečenju aritmija primenjuju se lekovi-antiaritmici, uz lečenje pridruženih bolesti. Način lečenja i odgovarajuća doza leka određuju se specifično za svakog bolesnika. Antiaritmici su potencijalno opasni ukoliko nisu propisani od strane stručne osobe i njihova nestručna primena može rezultirati komplikacijama sa mogućim smrtnim ishodom. Drugi mogući načini lečenja su nefarmakološke metode lečenja: elektrokonverzija, ugrađivanje elektrostimulatora (pejsmejkera i defibrilatora) i radiofrekventna ablacija i operativno lečenje.
Odeljenje kardiologije i kabinet za kardiološku dijagnostiku KBC „Dr Dragiša Mišović - Dedinje“ poseduje najsavremeniju opremu za neinvazivnu kardiološku dijagnostiku kojom se prema standardima i prihvaćenim nacionalnim vodičima pristupa ispitivanju i lečenju bolesnika sa poremećajima ritma.
Autorka je kardiolog, šef kabineta za kardiološku dijagnostiku KBC „Dr Dragiša Mišović Dedinje“.
Srčane aritmije se mogu različito ispoljiti, mogu biti asimptomatske ili simptomatske. Najčešći simptom srčanih aritmija je osećaj nepravilnog srčanog rada ili palpitacija, ali to nije specifična karakteristika određene bolesti srca niti obavezno ukazuje na težinu moguće srčane bolesti.
Palpitacije su nekad izraženije kod medicinski neznačajnih aritmija dok neke potencijalno ugrožavajuće aritmije mogu da se manifestuju kao omaglice, a kod nekih osoba i gubicima svesti.
Aritmije se mogu ispoljiti kao poremećaj ritma i poremećaj sprovođenja. Sinusna tahikardija označava ritam frekvence više od 100/min i najčešće je posledica fizičkog naprezanja ili psihičkog uznemirenja. Ukoliko je sinusna tahikardija posledica anemije, povišene telesne temperature, hipertireoze ili hipovolemije neophodno je lečenje osnovne bolesti. Sinusna bradikardija, srčana frekvenca manja od 60/min je česta kod zdravih, fizički aktivnih, utreniranih osoba, ali se može registrovati i kod bolesnika sa srčanim oboljenjem.
Sve aritmije po mestu nastanka mogu da se podele na pretkomorske i komorske. Pretkomorske ekstrasistole su uglavnom benigne, često se javljaju i kod zdravih ljudi, ali mogu biti pokretač pretkomorskih tahikardija, pre svega atrijalne fibrilacije, odnosno apsolutne aritmije srca, koja je česta u starijoj populaciji, kao i kod bolesnika sa srčanom manom i kod bolesnika sa pojačanom funkcijom štitaste žlezde. Komorske ekstrasistole se mogu javiti kod zdravih ljudi, ali i kod bolesnika sa koronarnom bolešću srca, slabošću srčanog mišića, hipertenzijom, sniženim kalijumom i kao posledica neželjenih efekata nekih lekova.
Potencijalno po život opasne aritmije su komorske aritmije: komorska tahikardija i i ventrikularna fibrilacija. Najčešće se javljaju u koronarnoj bolesti - akutnom infarktu miokarda i nestabilnoj angini pektoris.
Osnova u postavljanju dijagnoze aritmija je detaljno uzimanje podataka o simptomima, ukupni fizikalni pregled sa merenjem krvnog pritiska i EKG, kao i laboratorijske analize. Često je neophodno pregled dopuniti ehokardiografskim ispitivanjem; Holter EKG monitoringom koji beleži srčani tokom 24 sata; testom fizičkim opterećenjem-ergometrijom ili savremenijim oblikom ergospirometrijom. Neki bolesnici zahtevaju invazivni dijagnostički pristup, odnosno elektrofiziološko ispitivanje plasiranjem katetera u srce.
U lečenju aritmija primenjuju se lekovi-antiaritmici, uz lečenje pridruženih bolesti. Način lečenja i odgovarajuća doza leka određuju se specifično za svakog bolesnika. Antiaritmici su potencijalno opasni ukoliko nisu propisani od strane stručne osobe i njihova nestručna primena može rezultirati komplikacijama sa mogućim smrtnim ishodom. Drugi mogući načini lečenja su nefarmakološke metode lečenja: elektrokonverzija, ugrađivanje elektrostimulatora (pejsmejkera i defibrilatora) i radiofrekventna ablacija i operativno lečenje.
Odeljenje kardiologije i kabinet za kardiološku dijagnostiku KBC „Dr Dragiša Mišović - Dedinje“ poseduje najsavremeniju opremu za neinvazivnu kardiološku dijagnostiku kojom se prema standardima i prihvaćenim nacionalnim vodičima pristupa ispitivanju i lečenju bolesnika sa poremećajima ritma.
Autorka je kardiolog, šef kabineta za kardiološku dijagnostiku KBC „Dr Dragiša Mišović Dedinje“.
Коментари
Постави коментар